John

Czas po śmierci dziadka był dla Johna trudny. Dużo ich łączyło, bardzo dobrze się rozumieli. Były jednak tematy, których nie zdążyli zamknąć. Dziadek niewiele mówił o swojej wczesnej młodości. Ile razy ktoś z rodziny próbował dowiedzieć się, jak spędził te lata, ucinał temat. Raz tylko wspomniał, że jego przodkowie pochodzili z Niemiec. Może dlatego w rodzinie panowało przekonanie, że przechowywał w pamięci zdarzenia, do których nie chciał wracać. Kiedy odszedł, John pogodził się z faktem, że pewien fragment historii ich rodziny zostanie niewyjaśniony. Pewną ulgą była zbliżająca się podróż do Europy, do Niemiec właśnie, z ramienia koncernu General Motors (ówczesnego właściciela Opla), w którym pracował. Wiedział, że nie przyniesie ona rozwiązania zagadki młodzieńczych lat dziadka, ale cieszył się, że choć w niewielkim stopniu pozna kraj, w którym on dorastał. Cieszyła go jeszcze jedna rzecz – kilkudniowa wizyta w zakładzie Opla w Polsce, gdzie jako finansista miał wziąć udział w pracach przy budżecie rozwijającej się fabryki. Niewiele wiedział o tym kraju, ale miał świadomość, że być może jest to jedyna okazja, żeby go zobaczyć, bo taka podróż z dalekiego RPA, w którym mieszkał, pewnie nie będzie już więcej możliwa.

Klaudia i Walerka

Praca u niemieckich właścicieli zameczku, który znajdował się w jej rodzinnej wsi, była dla Walerki koniecznością. Zarabiała około 15 złotych i całe pieniądze oddawała rodzicom, wspomagając w ten sposób ich skromny domowy budżet. Nie było łatwo, ale mimo tego żyli w zdrowiu i spokoju. Dziewczyna miała dużo szczęścia, bo opiekowała się dziećmi w majątku i tylko czasem wykonywała cięższe prace, jak pranie czy sprzątanie kuchni po całym dniu. Pewnego lata zmieniło się jej całe życie – poznała kuzyna swoich pracodawców, który przyjechał z, w jej mniemaniu dalekich, Niemiec, żeby wypocząć w zameczku. Ich losy złączyły się na zawsze – zostali rodzicami córeczki. Imię dla maleństwa – Klaudia – Walerka wybrała sama, bo i sama musiała ją wychowywać. Straciła kontakt z jej ojcem i nigdy nie było im dane spotkać się ponownie.

Marek

– Mieszkam w małej wiosce niedaleko Gliwic. Znajduje się tam zameczek, który przed wojną należał do znanej niemieckiej rodziny. Pracowała dla nich jedna z mieszkanek wioski – Walerka. Pewnego lata poznała kuzyna właścicieli posiadłości i ta znajomość zmieniła losy obojga – zostali rodzicami małej Klaudii, jednak Walerka musiała wychować córeczkę sama. Klaudia spędziła całe życie w rodzinnej wiosce. Obecnie ma około dziewięćdziesięciu lat. Dwadzieścia lat temu poprosiła mnie o pomoc w przetłumaczeniu dokumentu w języku angielskim, który otrzymała aż z RPA. Okazało się, że zmarł człowiek, Niemiec, który w testamencie ujawnił, że jest jej ojcem. Dowiedziała się, że ma rodzinę, brata. Zadzwoniłem w jej imieniu do tego mężczyzny. Nie udało mi się z nim porozmawiać, ponieważ chorował, ale poradzono mi, żebym skontaktował się z jego synem, Johnem. Jak się dowiedziałem, John pracował w koncernie General Motors (ówczesnego właściciela Opla) i właśnie przebywał w podróży służbowej w Niemczech. Ustaliłem, że zajmował się realizacją projektów firmy od strony finansowej, czyli również projektem rozwoju naszego zakładu. Namierzyłem go w Niemczech, gdzie powiedziano mi, że wyjechał na kilka dni do… zakładu Opla w Gliwicach. Ciągle nie mogąc uwierzyć, że to wszystko się dzieje naprawdę, poszedłem do działu Finansów, żeby go odszukać. To było naprawdę duże przeżycie i dla mnie i dla niego. Kiedy powiedziałem mu, że jego ojciec ma w Polsce siostrę – Klaudię, która jest moją sąsiadką, milczał, wpatrując się we mnie, jakby zobaczył przybysza z obcej planety. Klaudia, którą odwiedziliśmy jeszcze tego samego dnia, podobnie jak John nieco wcześniej, wyglądała, jakby zobaczyła kosmitów, z których jeden z nich okazał się być jej bratankiem. Co więcej, przyjechał do niej z dalekiego RPA już na drugi dzień po tym, jak się dowiedziała, że ma tam rodzinę! Przegadali całą noc i pozostają w kontakcie do dziś.